Główny Inspektor Sanitarny opublikował dziś nową definicję przypadku COVID-19 na potrzeby nadzoru epidemiologicznego nad zakażeniem SARS-CoV-2:

Kryteria kliniczne

Każda osoba u której wystąpił co najmniej jeden z poniższych objawów:

‐ kaszel

‐ gorączka  

‐ duszność 

‐ utrata węchu o nagłym początku

‐ utrata lub zaburzenia smaku o nagłym początku

Kryterium diagnostyki obrazowej

Zmiany w obrazie radiologicznym płuc wskazujące na COVID‐19  

Kryteria laboratoryjne[1]

‐ wykrycie kwasu nukleinowego SARS-CoV-2  z materiału klinicznego [2]^,[3]

- wykrycie antygenu/ów wirusa SARS-CoV-2 z materiału klinicznego

Kryteria epidemiologiczne

Każda osoba, która w okresie 14 dni przed wystąpieniem objawów spełniała co najmniej jedno z następujących kryteriów:

1.     miała bliski kontakt z osobą, u której stwierdzono zakażenie SARS-CoV-2 (kontakt z

przypadkiem potwierdzonym lub prawdopodobnym). Jako bliski kontakt należy rozumieć:

• przebywanie w bezpośredniej bliskości (twarzą w twarz) z osobą chorą, w odległości mniejszej niż 2 m przez ponad 15 minut,
• bezpośredni kontakt fizyczny z osobą zakażoną wirusem SARS-CoV-2,
• bezpośredni kontakt bez środków ochronnych z wydzielinami osoby z COVID‐19 (np. dotykanie zużytej chusteczki higienicznej, narażenie na kaszel osoby chorej),  
• kontakt na pokładzie samolotu lub innych środków transportu zbiorowego obejmujący
1. a.osoby zajmujące dwa miejsca (w każdym kierunku) od osoby z COVID‐19;

b.osoby towarzyszące w podróży lub sprawujące opiekę nad osobą z COVID‐19, członkowie załogi obsługujący sekcję, w której znajduje się chory.  

Uwaga: W przypadku ciężkich objawów u osoby z COVID‐19 za bliski kontakt należy uznać wszystkich pasażerów znajdujących się w sekcji lub na pokładzie środka transportu, w której ta osoba przebywała, a w przypadku   jej przemieszczania się po środku transportu na całym jego pokładzie.

• personel medyczny lub inna osoba bezpośrednio opiekująca się chorym z COVID‐19 lub osoba pracująca w laboratorium bezpośrednio z próbkami osób z COVID‐19 bez odpowiedniego zabezpieczania lub w przypadku gdy doszło do uszkodzenia stosowanych środków ochrony osobistej lub w przypadku stwierdzenia ich nieprawidłowego zastosowania  

2.przebywała (jako pensjonariusz) lub była członkiem personelu w placówce opiekuńczej/opieki długoterminowej, w której potwierdzono transmisję COVID‐19 .

Klasyfikacja przypadku

A   Przypadek możliwy[4]

Każda osoba spełniająca kryteria kliniczne

B   Przypadek prawdopodobny

Każda osoba spełniająca kryterium kliniczne oraz kryterium epidemiologiczne

LUB

Każda osoba spełniająca kryterium kliniczne w postaci utraty węchu o nagłym początku i/lub

utraty lub zaburzenia smaku o nagłym początku

LUB

Każda osoba spełniająca kryterium diagnostyki obrazowej

C   Przypadek potwierdzony

Każda osoba spełniająca kryterium laboratoryjne przypadku potwierdzonego

Uwaga: diagnostyka laboratoryjna powinna być przeprowadzana w przypadku każdej osoby wykazującej objawy ostrej infekcji układu oddechowego (z uwzględnieniem kryteriów klinicznych podanych w definicji, jak również objawów mniej specyficznych: ból głowy, bóle mięśni, dreszcze, zmęczenie, wymioty i/lub biegunka) oraz dodatkowo na podstawie indywidualnej oceny lekarza zlecającego lub służb sanitarno‐epidemiologicznych.

[1] W zgłoszeniu wyniku należy podać typ testu jakim wykonano badanie np. test jednogenowy, dwugenowy, RT-LAMP

[2] Próbki materiału klinicznego z dolnych dróg oddechowych (popłuczyny pęcherzykowo – oskrzelowe (BAL), bronchoaspirat, odkrztuszana plwocina)  mają większą wartość diagnostyczną niż próbki z górnych dróg oddechowych (np. wymaz z nosogardła)

[3] Jeżeli to możliwe, należy wykonać sekwencjonowanie

[4] Jako przypadek możliwy powinien zostać zaklasyfikowany każdy objawowy przypadek podejrzenia COVID‐19 zgłoszony przez lekarza, w którym nie zlecono wykonania badań laboratoryjnych

źródło: gis.gov.ol