Jest jedną ze skal ADL (Activities of Daily Living - Aktywności Życia Codziennego).
Skala Barthel była stosowana od 1955 roku w trzech szpitalach (Montebello State Hospital, Deer's Head Hospital i Western Maryland Hospital) w stanie Maryland w USA. Początkowo skalę stosowano w celu oceny niezależności pacjenta z zaburzeniami mieśniowo-szkieletowymi. Okresowe powtarzanie testu pozwalało ocenić poprawę sprawności pacjenta. W następnej kolejności skalę zaczęto stosować w celu oceny stanu pacjenta przed przyjęciem do szpitala i w dniu wypisywania.
W roku 1965 skala została zaprezentowana w czasopiśmie Maryland State Medical Journal. Autorkami skali były: lekarka Florence Mahoney i fizjoterapeutka Dorothea Barthel.
źródło:Mahoney, F. I., & Barthel, D. W. (1965). Functional evaluation: The Barthel Index: A simple index of independence useful in scoring improvement in the rehabilitation of the chronically ill. Maryland State Medical Journal, 14, 61-65.
W Polsce, skala Barthel używana jest jako narzędzie do określania dostępności do opieki długoterminowej (stacjonarnej i domowej). Osoby, których wynik nie przekracza 40 punktów mogą liczyć na zakwalifikowanie do opieki długoterminowej.
Kalkulatory stanowią pomoc i nie są w żadnym przypadku wytyczną postępowania.
Każda osoba korzystająca z kalkulatora ponosi za to odpowiedzialność.
