Skala Braden została opracowana w 1987 roku przez Barbarę Braden i Nancy Bergstrom.[1] W kolejnych latach stała się wiodącym, tzw. złotym standardem, klasyfikacji i oceny ryzyka powstania i rozwoju odleżyn u pacjentów. Jest powszechnie stosowana w Stanach Zjednoczonych. W Europie stosowana jest na równi ze skalą Norton i skalą Waterlow.
[1] Bergstrom N, Braden BJ, Laguzza A i wsp. The Braden Scale for predicting pressure sore risk. Nurs Res 1987; 36: 205-210.
Każda kategoria jest oceniana w skali od 1 do 4, z wyłączeniem kategorii „tarcie i siły ściskania”, która jest oceniana w skali od 1 do 3.
Daje to w sumie możliwe 23 punkty, przy czym wyższy wynik oznacza mniejsze ryzyko powstania odleżyn i odwrotnie.
Wynik 23 oznacza, że nie ma ryzyka rozwoju odleżyn, podczas gdy najniższy możliwy wynik 6 punktów oznacza największe ryzyko rozwoju odleżyn
Skala ocen skali Braden:
- Bardzo wysokie ryzyko: całkowity wynik 9 lub mniej
- Wysokie ryzyko: całkowity wynik 10-12
- Umiarkowane ryzyko: całkowity wynik 13-14
- Łagodne ryzyko: całkowity wynik 15-18
- Brak ryzyka: całkowity wynik 19-23
