Optymalizacja przygotowania materiału tkankowego w diagnostyce raka płuca - film
Badanie patomorfologiczne pozwala na określenie stopnia zaawansowania choroby. Na podstawie klinicznego przebiegu choroby, badań obrazowych można podejrzewać, często z dużym prawdopodobieństwem, istnienie nowotworu złośliwego, ale dopiero badanie patomorfologiczne jest rozstrzygające. Jego wynik pozwala na podjęcie decyzji o leczeniu.
Jakość badania patomorfologicznego zależy od odpowiedniego zabezpieczenia pobranego od chorego materiału, od właściwego utrwalenia oraz od odpowiedniego przekazania materiału do zakładu patomorfologii.
W przedstawionym filmie prof. Renata Langfort, Kierownik Zakładu Patomorfologii Instytutu Chorób Płuc i Gruźlicy w Warszawie, w sposób jasny i przystępny opisuje rodzaje badan patomorfologicznych. Stosownie do rodzajów badań możliwe jest wskazanie stopnia rozwoju choroby nowotworowej oraz ustalenie dalszego leczenia pacjenta. Pani Profesor podkreśla, że dużą rolę odgrywa doświadczenie patomorfologa, wykonującego badanie, który np. w przypadku badań śródoperacyjnych na podjęcie decyzji może mieć kilka minut.
W filmie znajdują się informacje dotyczące badania histopatologicznego małych wycinków, czyli tzw. biopsji diagnostycznej polegającej na pobraniu małych fragmentów tkankowych z guza w trakcie biopsji otwartej płuca, wideotorakoskopii czy bronchofiberoskopii.
[videobox]
W filmie uzyskamy odpowiedź na pytanie, jakie są różnice pomiędzy materiałem pooperacyjnym, śródoperacyjnym i materiałem pozyskanym dzięki biopsji diagnostycznej, od czego zależy skuteczność i jakość rozpoznań patomorfologicznych, jak przygotowujemy wycinki i materiał do badań patomorfologicznych. Istotne są również wskazówki dotyczące przygotowania materiału do transportu z sali operacyjnej lub z pracowni bronchoskopowej.
Nie pominięto również kwestii przygotowania dokumentacji medycznej próbki, dokumentacji samego badania oraz dokumentacji wyniku.
Materiał szczególnie polecamy dla pielęgniarek pracujących na oddziałach pulmonologicznych, onkologicznych, internistycznych, operacyjnych, pracowniach endoskopowych oraz studentów pielęgniarstwa.